هر آنچه قبل از سفر به شهر پارسیان باید بدانید؛ از مسیر دسترسی تا بهترین زمان و جاذبه ها
سفر به پارسیان برای کسی که عادت کرده همیشه فقط اسم هایی مثل کیش و قشم را روی بنر تورها ببیند در نگاه اول عجیب است. اما همین که نام پارسیان کمتر شنیده شده نقطه قوت این مقصد است. شهر پارسیان در غرب هرمزگان هنوز زیر موج ساخت هتل های بزرگ و پروژه های توریستی بی حساب له نشده و بخش زیادی از طبیعت بکر و بافت محلی آن سرجای خود مانده است. اگر واقعا دنبال یک سفر متفاوت در جنوب ایران هستید و نمی خواهید فقط در مراکز خرید سرگردان باشید این شهر ساحلی گزینه جدی شماست.
در سفر به پارسیان با شهری روبه رو می شوید که در آن دریا، کوه، دشت، نخلستان و چشمه در فاصله های کوتاه کنار هم قرار گرفته اند. از سواحل بکر و خلوت گرفته تا تنگه های سنگی خنک، دره های سرسبز و روستاهایی که هنوز حال و هوای زندگی قدیمی را حفظ کرده اند. در این راهنما تلاش شده واقع بینانه و بدون تعارف، تمام نکات مهمی که قبل از سفر باید بدانید گفته شود؛ از مسیرهای دسترسی تا جاهای دیدنی، از بهترین زمان سفر تا وضعیت اقامت، غذا و حتی محدودیت هایی که اگر از قبل بدانید جلوی ناامیدی شما را می گیرد.
اگر به دنبال مقصدی پر زرق و برق، پر از پاساژ و کافه های زنجیره ای و مراکز تفریحی شهری هستید، سفر به پارسیان انتخاب اشتباهی است. اما اگر می خواهید چند روز از شلوغی جدا شوید، کنار ساحل خلوت قدم بزنید، در جاده های ساحلی رانندگی کنید، در تنگه های خنک قدم بزنید و شب را در فضایی بومی و صمیمی بگذرانید، این شهر دقیقا همان جایی است که باید برایش برنامه بریزید.
پارسیان یکی از شهرستان های غربی استان هرمزگان است که در مرز این استان با بوشهر قرار گرفته و از جنوب به خلیج فارس، از شمال به استان فارس و از شرق به شهرستان های بندر لنگه و بستک محدود می شود. مرکز این شهرستان شهر پارسیان است و در کنار آن شهرهایی مثل دشتی و کوشکنار و روستاهای زیادی قرار دارند که هر کدام جاذبه های طبیعی و بومی خود را دارند. این منطقه سال ها با نام گاوبندی شناخته می شد و هنوز هم این نام در بین بومی ها شنیده می شود.
ارتفاع کم از سطح دریا و همجواری با خلیج فارس باعث شده آب و هوای پارسیان گرم و مرطوب باشد. تابستان ها معمولا بسیار گرم و شرجی است و سفر بدون برنامه و بدون آمادگی در این فصل بیشتر شبیه خودزنی است تا تفریح. در عوض از اواخر پاییز تا اواسط بهار، هوا متعادل تر می شود و نسیم دریا همراه با رطوبت قابل تحمل، شرایط خوبی برای گشت و گذار در ساحل و طبیعت ایجاد می کند. دقیقا در همین ماه هاست که سفر به پارسیان می تواند بهترین بازده را برای شما داشته باشد.
بافت شهری و روستایی در پارسیان هنوز شکل سنتی خود را تا حد زیادی حفظ کرده است. در بسیاری از روستاها خانه ها کم ارتفاع، کوچه ها باریک و نخلستان ها درست در حاشیه خانه ها دیده می شوند. این یعنی اگر واقعا دنبال دیدن جنوب واقعی ایران هستید و نه نسخه کارت پستالی آن، وقت گذاشتن برای شناخت روستاهای اطراف در برنامه سفر به پارسیان ضروری است.
در انتخاب زمان سفر به پارسیان اگر اشتباه کنید، بخش زیادی از لذت سفر را از بین می برید. واقعیت این است که گرمای تابستان و رطوبت بالا در منطقه، مخصوصا در مرداد و شهریور، برای خیلی ها طاقت فرساست. حتی قدم زدن ساده در ساحل در ظهر تابستان می تواند خسته کننده باشد و شما را از هر نوع برنامه طبیعت گردی دور کند.
بهترین زمان سفر به پارسیان معمولا از اوایل آبان تا اواخر فروردین است. در این بازه دما متعادل تر، رطوبت کمتر و بادهای خنک تر حاکم است. آذر و دی برای کسانی که از هوای خنک لذت می برند عالی است. در اسفند و فروردین هوای ملایم همراه با شکفتن نخلستان ها و سرسبزی اطراف روستاها، فضای دوست داشتنی تری ایجاد می کند. اگر به دنبال ساحل گردی طولانی، کمپ در جاده ساحلی و پیاده روی در تنگه ها هستید، همین ماه ها را جدی بگیرید.
در تعطیلات نوروز ممکن است بخشی از سواحل و جاده های ساحلی شلوغ تر از حد معمول شوند. اگر از شلوغی فراری هستید، یا چند روز قبل از اوج تعطیلات برنامه بریزید یا به سراغ هفته های بعد از تعطیلات بروید که هوا همچنان مناسب است اما فشار مسافر کمتر شده است.
سفر به پارسیان هم با خودرو شخصی و هم با ترکیب پرواز و مسیر زمینی قابل انجام است. اگر با خودروی شخصی سفر می کنید و از سمت بندرعباس راه می افتید، باید مسیر غرب هرمزگان را به سمت بندر لنگه و سپس پارسیان طی کنید. این مسیر آسفالته است اما بخش هایی از آن دو بانده و تا حدی خسته کننده است، به خصوص اگر راننده تنها باشید. حتما قبل از حرکت وضعیت بنزین، لاستیک و سیستم خنک کننده خودرو را چک کنید چون در بعضی بخش ها فاصله بین پمپ بنزین ها زیاد است.
اگر از سمت بوشهر و عسلویه قصد سفر دارید، می توانید ابتدا خود را به عسلویه برسانید و از آن جا با مسیر زمینی کوتاه تر وارد محدوده شهرستان پارسیان شوید. نزدیک ترین فرودگاه به این منطقه معمولا فرودگاه عسلویه است. ترکیب پرواز تا عسلویه و سپس استفاده از تاکسی بین شهری یا خودرو اجاره ای یکی از گزینه های منطقی برای کسانی است که نمی خواهند زمان زیادی را در جاده باشند.
در داخل شهرستان پارسیان برای جابه جایی بین روستاها و سواحل، تاکسی خطی، سواری های بین راهی و در بعضی مسیرها مینی بوس وجود دارد اما نباید روی سیستم حمل و نقل عمومی حساب جدی باز کنید. بهترین کار این است که یا با خودروی شخصی وارد منطقه شوید یا از همان ابتدا خودرو در اختیار بگیرید تا برای رفت و آمد به جاذبه هایی مثل ساحل مکسر، ساحل مغدان، تنگه شوتاریکو و روستاهای اطراف دستتان باز باشد.
جاهای دیدنی پارسیان عمدتا طبیعی هستند و اگر دنبال موزه و مجتمع تجاری و مجموعه های مدرن هستید اینجا مقصد شما نیست. در عوض تنوع سواحل، دره ها، چشمه ها و روستاهای دیدنی آن قدر زیاد است که اگر برنامه ریزی نداشته باشید به راحتی وقت شما هدر می رود. در ادامه مهم ترین جاذبه هایی که برای یک برنامه چند روزه منطقی هستند مرور می شود.
ساحل مکسر معروف ترین ساحل منطقه است؛ جایی که صخره های لایه لایه تا دل دریا پیش رفته اند و در زمان جزر، شکل های عجیب سنگی و حوضچه های کم عمق آب ایجاد می شود. این ساحل برای عکاسی، قدم زدن و تماشای غروب عالی است. شن نرم، رنگ آبی دریا و قاب های متعدد برای ثبت عکس، مکسر را به یکی از مهم ترین انگیزه های سفر به پارسیان تبدیل کرده است.
شنا در بعضی قسمت های ساحل به خاطر وجود صخره و تغییر عمق ناگهانی ریسک دارد، بنابراین اگر اهل شنا هستید حتما در بخش های امن تر و با احتیاط وارد آب شوید. بهترین زمان حضور در ساحل مکسر، صبح زود یا حوالی غروب است. در میانه روز مخصوصا در زمستان هم می توانید در ساحل قدم بزنید اما در تابستان گرما واقعا آزار دهنده خواهد بود.
در شهرستان پارسیان تنها یک ساحل دیدنی وجود ندارد. مجموعه ای از سواحل بکر و نسبتا خلوت در امتداد خلیج فارس گسترده شده که هر کدام حال و هوای خاص خود را دارند. ساحل مغدان با صخره های دیدنی و ساحل شنی پایین دست گردنه، یکی از همین سواحل است. بندر بستانو و سواحل اطراف آن هم برای تماشای دریا و تجربه فضای بندری انتخاب خوبی هستند.
در بعضی نقاط می توانید با فاصله کمی از جاده اصلی، خود را به ساحلی برسانید که تقریبا هیچ کس در آن نیست. این مزیت بزرگ سفر به پارسیان است؛ این که هنوز خبری از شلوغی افراطی و ردیف ردیف آلاچیق های سیمانی نیست. فقط باید حواستان به جزر و مد، مسیر برگشت در شب و نبود امکانات رفاهی نزدیک باشد.
اگر فقط قرار باشد یک جاذبه غیرساحلی را در برنامه سفر به پارسیان بگنجانید، تنگه شوتاریکو انتخاب منطقی است. این تنگه در دل کوه های اطراف و در نزدیکی روستای چک چک قرار دارد و مسیر دسترسی به آن ترکیبی از جاده خاکی، پیاده روی و عبور از میان دیواره های سنگی است. در بخش هایی از مسیر آب در کف تنگه جریان دارد و حوضچه های کم عمق و عمیق ایجاد می کند که در فصل های خنک سال جذابیت زیادی دارند.
راه رفتن در تنگه شوتاریکو بدون آمادگی بدنی و کفش مناسب کار عاقلانه ای نیست. بعضی قسمت ها لغزنده است و اگر همراه کودکان یا افراد مسن سفر می کنید باید بخشی از مسیر را حذف کنید یا با راهنمای محلی هماهنگ شوید. با این حال اگر به طبیعت گردی جدی علاقه دارید این تنگه یکی از آن جاهایی است که به سادگی از ذهن شما پاک نمی شود.
پارسیان فقط به ساحل خلاصه نمی شود. در اطراف روستاهایی مثل بوچیر، مهرگان و بعضی نقاط کوهستانی، چشمه ها و آبشارهای کوچک و بزرگ وجود دارد که در سال های اخیر بیشتر شناخته شده اند. ترکیب نخلستان های سبز با جریان آب و دیواره های سنگی، منظره ای ایجاد می کند که در سفر به جنوب ایران کمتر شبیه آن را دیده اید.
برای رسیدن به بسیاری از این چشمه ها و دره ها، ناچارید از راهنمای محلی کمک بگیرید چون مسیرها همیشه تابلو ندارند و گاهی چند راه فرعی شما را سردرگم می کند. حتما قبل از حرکت از شرایط آب و هوا، حجم آب و امکان عبور از مسیر مطمئن شوید، چون بارندگی های ناگهانی در جنوب می تواند در مدت کوتاهی مسیر امن را به مسیر خطرناک تبدیل کند.
یکی از مهم ترین دلایلی که سفر به پارسیان را از یک گردش ساده ساحلی فراتر می برد، فرهنگ محلی و شیوه زندگی مردم منطقه است. مردم پارسیان عمدتا با گویش جنوبی صحبت می کنند و بسیاری از سنت ها و آداب مهمان نوازی در این منطقه هنوز زنده است. اگر با احترام و صبر با بومی ها برخورد کنید، احتمال زیادی دارد شما را به چای و خرما دعوت کنند، درباره شیوه زندگی، صید، کشاورزی و تاریخچه روستاها با شما صحبت کنند و گوشه هایی از جنوب واقعی را به شما نشان دهند.
موسیقی محلی، رقص های آیینی و لباس های سنتی در مراسم و جشن ها بیشتر دیده می شود اما اگر خوش شانس باشید ممکن است در بعضی دورهمی های خانوادگی یا محلی نیز با آن ها روبه رو شوید. در هر صورت باید حریم خصوصی مردم را محترم بدانید، بدون اجازه از کسی عکس نگیرید و در استفاده از دوربین در فضاهای روستایی محتاط باشید.
غذا بخش مهمی از هر سفر است و در سفر به پارسیان اگر خودتان را فقط به چند غذای تکراری محدود کنید، نیمی از لذت سفر را از دست داده اید. در این منطقه انواع غذاهای دریایی به لطف دسترسی به صید تازه، کیفیت خوبی دارند. قلیه ماهی، میگو، ماهی سرخ شده با ادویه های جنوبی و خوراک های ساده دریایی در خانه ها و بعضی رستوران های محلی پخته می شوند.
در کنار غذاهای دریایی، خوراک های سنتی مثل کلمبا که ترکیبی از گندم، خرما و ادویه است، یا مهیاوه به عنوان یک چاشنی و سس محلی با پایه ماهی، بخشی از هویت غذایی جنوب را نشان می دهند. اگر با طعم های جدید راحت هستید، حتما در سفر به پارسیان این غذاها را امتحان کنید. برای سوغات نیز خرما، شیره خرما، محصولات نخل، ادویه های معطر جنوبی و صنایع دستی ساده محلی از بهترین انتخاب ها هستند.
اگر تصور شما از اقامت در سفر همیشه هتل چند ستاره با صبحانه بوفه و لابی بزرگ است، باید از همین حالا بدانید که سفر به پارسیان برای شما چالش دارد. تعداد هتل ها و اقامتگاه های بزرگ در این منطقه محدود است و بخش مهمی از ظرفیت اقامتی به خانه های محلی، اقامتگاه های بوم گردی و اجاره واحدهای شخصی اختصاص دارد. این موضوع شاید در نگاه اول نقطه ضعف باشد اما برای کسی که دنبال تجربه محلی و صمیمی است اتفاقا جذاب است.
در بعضی روستاها امکان اقامت در خانه های بومی وجود دارد که با حداقل امکانات استاندارد، فضایی ساده اما دلنشین ارائه می کنند. قبل از سفر بهتر است از طریق روش های مطمئن، محل اقامت خود را قطعی کنید. در ایام شلوغ مثل تعطیلات نوروز یا آخر هفته های زمستان، پیدا کردن جای مناسب در لحظه آخر کار آسانی نیست.
برای این که سفر به پارسیان به تجربه ای خسته کننده و پر از گلایه تبدیل نشود، باید چند نکته را جدی بگیرید. اول این که سطح توقع خود از امکانات رفاهی را با واقعیت منطقه هماهنگ کنید. اینجا قرار نیست در هر ساحل یک رستوران فست فود، فروشگاه زنجیره ای و سرویس کامل تفریحات دریایی ببینید. بیشتر سواحل بکر هستند و اگر خودتان آب، خوراک سبک و وسایل لازم را نبرده باشید احتمالا چیزی پیدا نخواهید کرد.
دوم این که مراقب محیط زیست باشید. بخش بزرگی از جذابیت سفر به پارسیان در همین بکر بودن طبیعت است و اگر هر مسافر تصمیم بگیرد زباله خود را روی ساحل یا دره رها کند، در چند سال آینده چیزی از این زیبایی باقی نمی ماند. تمام زباله های خود را جمع کنید، از آتش روشن کردن در نقاط حساس خودداری کنید و به گیاهان و صخره ها آسیب نزنید.
سوم این که به شرایط ایمنی توجه کنید. شنا در نقاط ناشناخته، کمپ بدون اطلاع از وضعیت جزر و مد و ورود به تنگه ها بدون بررسی احتمال بارندگی، کارهای کم هزینه ای نیستند. همیشه قبل از برنامه های جدی، با بومی ها مشورت کنید، پیش بینی هوا را بررسی کنید و برای شرایط اضطراری آماده باشید.
سفر به پارسیان انتخابی برای کسانی است که حاضرند از آسایش ظاهری شهرهای توریستی شلوغ کمی فاصله بگیرند تا در عوض چند روزی کنار سواحل خلوت، جاده های ساحلی کم رفت و آمد، تنگه های خنک و روستاهای پرنخل نفس بکشند. اگر شما هم ترجیح می دهید به جای پاساژ گردی، ساعت ها روبه روی دریا بنشینید و به صدای موج گوش کنید، این شهر در غرب هرمزگان می تواند مقصد بعدی شما باشد.
برای یک سفر سه تا چهار روزه می توانید روز اول را به رسیدن به منطقه و گشت کوتاه در اطراف شهر پارسیان و ساحل نزدیک اختصاص دهید، روز دوم را تماما صرف ساحل مکسر و سواحل اطراف کنید، روز سوم را به تنگه شوتاریکو و چشمه ها و نخلستان ها اختصاص دهید و اگر زمان داشتید، روز چهارم را به بازدید از روستاهای کمتر شناخته شده و خرید سوغات بگذرانید. در تمام این مدت فراموش نکنید که با طبیعت و مردم منطقه محترمانه و مسئولانه رفتار کنید.
اگر بعد از خواندن این راهنما احساس می کنید هنوز این مقصد برای شما جذاب است، وقت آن رسیده که تاریخ سفر را انتخاب کنید، اقامت خود را از قبل رزرو کنید و برای یک تجربه متفاوت در جنوب ایران آماده شوید. پارسیان شاید هنوز در فهرست تورهای پر سر و صدا دیده نشود، اما برای کسی که دنبال کشف جاهای جدید است، می تواند به یکی از بهترین خاطره های سفر تبدیل شود.